Twitter

Nee, dat Twitter, daar had ik nooit aan moeten beginnen. Jarenlang leefde ik  in de stellige overtuiging dat het uitwisselen van die gratuite 140-tekens-berichtjes voorbehouden was aan mensen die niets beters te doen hebben. Eenzame mensen ook, die niemand hebben om mee te praten en daarom wezenloze mededelingen als ‘Dag peeps! Net wasje gedraaid ga nu lekker bakje koffie zetten #koekjedrbij, twexit' op het net te grabbel gooien voor de schamele, al evenzeer door schrijnende eenzaamheid  getroffen lotgenoot. Een schreeuw om aandacht in de cyberwoestijn.