Wat het inhoudt om lange dagen te moeten maken, back-to-back vergaderingen te moeten bijwonen – zoals dat tegenwoordig zo modieus heet (om indruk te maken) – en om deadlines te moeten halen. Ik dacht dat ik begreep wat het betekende om onder druk je werkzaamheden te moeten verrichten.

Onder druk functioneren

Ik dacht dat ik het wist, totdat ik voet zette in een verpleegtehuis. Een voor mij toen nog volledig onbekende omgeving. Door mijn dagelijkse bezoek aan die woonvorm weet ik nu beter wat het inhoudt om onder druk te moeten functioneren. Ik beleef een huis waar mensen wonen, zonder zich te realiseren dat ze mens zijn. Dat ze leven. Mensen die zich steeds maar weer bevuilen, de hele dag kerstliedjes zingen, de schilderijen van de muren slopen en ’s nachts in de plantenbakken staan te urineren.

Ik beleef die wereld en weet nu dat het aldaar werken ongelofelijk veel van je eist. Het betekent bijvoorbeeld de hele dag rustig blijven, ook al is het rode lijntje soms in zicht. Om liefde te blijven geven, ook al krijg je dat niet steeds terug. Ook al word jij telkens maar weer ‘gore trut’, of ‘stom wijf met je dikke kont’ genoemd, terwijl je een minuut later een natte kus op je wang krijgt met de mededeling dat je zo lief bent.

Het betekent ook dat je wc’s staat schoon te maken, medicijnen uitdeelt, mensen verschoont en het avondeten klaarmaakt terwijl er iemand in je nek staat te kwijlen. En steeds maar weer liefde en aandacht gevend. Ook aan familieleden die soms hun hoofd om de hoek steken om zich met van alles te bemoeien. Ongevraagd hun irritante mening geven ook.

Zwaar beroep

De kunst is om het werk achter je te laten als je naar huis gaat. ‘De knop om’, als de deur naar de frisse lucht open gaat. Natuurlijk zijn er tal van zware beroepen, dat realiseer ik mij terdege. Maar werken in een verpleegtehuis waar de bewoners achter een gesloten deur wachten tot hun levenslicht dooft, dat is ongemeen en ongelofelijk zwaar.

Gelukkig wordt het personeel heel goed betaald. Dat scheelt. Want zou dat niet zo zijn, dan koos niemand meer voor dit beroep. Je bent toch niet gek? Nee, dat zit wel snor. Is dit cynisch bedoeld? Jazeker!

Schamen

We moeten ons onze broek aan flarden schamen. Het is ongehoord. Ik schaam me diep, dat ik destijds mijn vrouw aan de liefdevolle verzorging van het personeel heb toevertrouwd, terwijl ik weet wat zij daarvoor betaald krijgen. Terwijl ik weet wat zij voor dat geld moeten doen.

Iedereen zou zich moeten schamen, dat we dit zomaar laten gebeuren. Dat een minister-president van mening is dat het personeel werkzaam in grote commerciële bedrijven beter betaald moet worden, terwijl deze categorie medewerkers totaal wordt genegeerd. Geef hun oprechte waardering en een significante salarisverhoging, want zij verrichten werk waar je misschien zelf ook nog weleens een beroep op moet doen. En dan hoop ik dat ze er nog zijn: het personeel waar ik een hele, hele diepe buiging voor maak.

Jeroen Riemeijer is HR-consultant.