HR zal zich dit jaar meer bezig moeten houden met hybride werken en inclusiviteit. Ook kan niet langer iedere organisatie onbeperkt mensen aannemen en high potentials vasthouden met hoge bonussen. Wat is het alternatief?

Als HR-professional wil je voor alle medewerkers de beste werkomgeving creëren. Een plek waar ze zich als mens en professional kunnen ontwikkelen, ongeacht leeftijd, beperkingen, gender, afkomst, religie, geslacht of seksuele oriëntatie. Hoe pak je dat aan? Hier zijn zeven stappen richting een diverse en inclusieve werkplek.

Diversiteit en inclusie (D&I) worden een steeds prominenter onderdeel van het beleid in grote en kleine organisaties. Om een goed D&I-beleid op te zetten, biedt de nieuwe Corporate Governance Code een ideaal handvat.

Bij goed werkgeverschap horen diversiteit en inclusie op de werkvloer. Bovendien verbetert het de prestaties van je bedrijf. Hoe maak je je werkvloer meer divers?

Steeds meer mensen komen ervoor uit dat ze zich niet thuis voelen in het hokje man of vrouw. Een inclusieve werkvloer betekent dat iedereen zichzelf mag zijn. Hoe kan HR hieraan bijdragen?

Diversiteit en inclusiviteit mogen geen lege begrippen zijn in een organisatie. Die vul je samen in, maar HR moet daarin de eerste stappen nemen, stelt Jeroen Riemeijer in dit blog.

De thema's diversiteit en inclusiviteit staan de laatste jaren steeds meer in de belangstelling binnen de Rijksoverheid en het Ministerie van Financiën. Maak ook werk van diversiteit en inclusiviteit, het is van levensbelang voor je organisatie.

Diversiteit en inclusie vormen samen een van de belangrijkste maatschappelijke thema's van deze tijd. Het vraagstuk gaat uiteraard niet voorbij aan de werkvloer. Toch voeren veel organisaties er nog geen beleid op. Dat is jammer. Bovenal omdat organisaties met een divers samengesteld team simpelweg beter presteren.

Moeilijk om goede mensen te vinden? Werkgevers zouden eens moeten kijken naar het doorzettingsvermogen van de deelnemers aan de Paralympics, schrijft columnist Willem de Lange. Want waarom komt een enorm potentieel van 260.000 mensen met een 'lichte beperking' niet aan de bak?

Welke do's and don't zitten er aan voorkeursbeleid? Wat leert ons ervaringen van organisaties die ermee aan de slag gingen? Dat zijn vragen waar Michael Zant in deze blog op ingaat.